ایـثـار در راهِ خـدا دینِ خـدیجه است            چشمانِ عالم محـوِ آئـینِ خدیجه است
سـجـادۀ ذکـرِ شـبـانـه عـاشـقِ اوست            محراب هم مشتاقِ آمینِ خدیجه است

از مکه تا بیتُ العـتـیقِ روشنِ عرش            خیلِ ملک سرگرمِ تحسینِ خدیجه است
گر قـامـتِ نخـلِ نـبـوت استوار است            از برکتِ خشتِ نخستینِ خدیجه است
او همسرِ خورشید هست و مادرِ ماه            عطرِ وجودِ هر دو تسکینِ خدیجه است
از سوی حق بر او سلام آورده جبریل            از باغِ معراجی که آذینِ خدیجه است
عـنـوانِ اُمّ الـمـومـنـیـن دارد اگـر او            این یک از آن صدها عناوینِ خدیجه است
از بس که دستانش سخاوت دارد آری            عالم فقیر و عبد و مسکینِ خدیجه است
امشب که از داغش جهان را غم گرفته            قلبِ پیمبر نیز غمگـینِ خدیجه است!